بررسی و تحلیل عنصر رنگ در شعر معاصر ( با تاکید بر اشعار نیما، سپهری، شاملو، موسوی گرمارودی و طاهره صفارزاده)

رنگ به عنوان برجسته ترین عنصر در حوزه محسوسات از دیرباز مورد توجه انسان بوده است و همواره روح آدمی را محسور قدرت نافذ خویش نموده است و اساسا مایه آفرینش و نمایانگر قدرت نقاش زبردست هستی است. امروز رنگ از مهمترین عناصر در بروز خلاقیت های هنری و بهره وری محسوب می شود. همچنانکه بسیاری از بزرگان ادبی و هنری جهان- به اذعان خویش- مدیون استفاده خلاق از رنگها هستند. براین اساس شاعران به عنوان زیباشناسان جهان آفرینش از رنگ ها در عینی تر کردن ایماژهای شاعرانه وکشف و توضیح و روابط میان اجزای تصاویر شعری استفاده کرده اند و گاه از آن در تبیین و تلفیق مفاهیم بیان ناشدنی و فضای نمادین اشعار خویش بهره ها برده اند . در این میان شاعران معاصر به جهت بینش دقیق و نگرش هوشمندانه به عناصر هستی از جمله رنگها و آگاهی از قدرت برانگیختگی آن - برخلاف شاعران کلاسیک - غالبا نگاهی عمیق و دقیق به آن داشته اند. لذا این پایان نامه به بررسی و تحلیل عنصر رنگ در اشعار معاصر و نوع نگاه آنان به مقوله رنگ- با تکیه و تاکید بر اشعار پنج شاعر برگزیده معاصر چون نیما، سپهری، شاملو، موسوی گرمارودی و طاهره صفارزاده به همراه نگاهی گذرا اما انتقادی و مقایسه ای به این عنصر در اشعار کلاسیک پرداخته است.